Verslavingshulp voor familie en vrienden
Een verslaving brengt niet alleen ellende voor de verslaafde met zich mee, maar zeer zeker ook voor direct betrokkenen als de partner, ouders of kinderen. Veel verslaafden proberen de problemen voor zichzelf te houden. Hierdoor kan het gebeuren dat je in het begin helemaal niets merkt. Toch krijg je op den duur het idee dat er iets mis is. Bijv. zijn of haar gezondheid gaat zichtbaar achteruit of er zijn schulden ontstaan. Mogelijk is uw kind of partner verslaafd?
Inhoud
Wanneer is iemand verslaafd?
Eénmalig experimenteren met bijvoorbeeld drugs, alcohol of gokken komt vaak voort uit nieuwsgierigheid. Alhoewel niet altijd verstandig, nieuwsgierigheid naar iets wat niet mag, hoort een beetje bij het opgroeien.
Zolang het bij een éénmalige gebeurtenis blijft moet je hier niet teveel een oordeel over vellen. Dit kan juist een verslaving in de hand werken.
Er is pas sprake van een verslaving als het familielid afhankelijk is geworden. Dit kan geestelijke afhankelijkheid, maar ook lichamelijke afhankelijkheid zijn. Deze afhankelijkheid kan zorgen voor gezondheidsproblemen, psychische problemen, problemen in de sociale omgang, financiële problemen en veel meer.
Als jij je familielid in een neerwaartse spiraal terecht ziet komen is het goed mogelijk dat er sprake is van een verslaving.
Lees meer over behandelmethodes om een verslaving te tacklen.
Welke rol heeft de familie van de verslaafde?
De hele familie lijdt onder de verslaving van één van de gezinsleden. De rol van de familie is dan ook erg belangrijk op weg naar herstel. Onbewust doen veel mensen precies het tegenovergestelde van wat eigenlijk zou moeten.
Heeft je kind of partner schulden? Dan kan de familie dit helpen af te lossen. Is er sprake van dagenlange slapeloosheid en somberheid na het gebruik van GHB? De partner kan het werk van de verslaafde bellen voor een ziekmelding. Een schuldgevoel en gevoelens van schaamte kunnen ervoor zorgen dat je mee blijft gaan in dit gedrag.
De verslaafde bepaalt op deze manier het leven van de gehele familie.
Het verslaafde familielid heeft een behandeling nodig om af te kicken, maar hier is zeker ook een rol weggelegd voor de familie. Zo leer je hoe je om moet gaan met het verslaafde familielid, zowel nu als in de toekomst.
Lees meer over de omgang met een verslaafde.
Niet altijd een verslaving!
Bij met name kinderen is het soms lastig vast te stellen of het gaat om een verslaving. In de pubertijd experimenteren veel kinderen op allerlei vlakken. Ze komen in aanraking met alcohol of cannabis en kunnen, vaak uit nieuwsgierigheid, hiermee experimenteren. Dit wil echter niet zeggen dat ze verslaafd zijn.
Pas bij afhankelijkheid is er sprake van een verslaving. Hetzelfde geldt voor gamen en internetten. Veelvuldig gamen en uren achter de computer zitten hoort een beetje bij de jongste generatie. Zolang de schoolprestaties of sociale contacten er niet onder gaan lijden is er geen reden tot zorgen.
Ik wil het zeker weten
Kies hieronder uit een van de verslavingen die je kind, partner of familielid mogelijk heeft. Klik de link en lees meer over de verslaving zelf. Je kunt dan nog beter de inschatting maken of jouw kind of familielid aan alle criteria van deze verslaving voldoet.
Lees meer over:
–Alcoholverslaving
–Drugsverslaving
–Eetverslaving
–Medicijnverslaving
Lees hier meer over:
–Gokverslaving
–Porno verslaving
– Seksverslaving
–Gameverslaving
–Internetverslaving (social media)
Hoe kan mijn verslaafde familielid helpen?
Stel voor om samen hulp te zoeken voor de verslavingsproblemen. Begrip tonen is goed, maar stel wel duidelijk je grenzen. Zorg ervoor dat je niet continue verwijten maakt naar het verslaafde familielid.
Uit je zorgen, maar maak niet voortdurend verwijten.
Continue beschuldigingen uiten werkt een verslaving verder in de hand. Wees duidelijk wat je verwacht van het verslaafde familielid. Neem afstand op het moment dat het teveel wordt of als het familielid niet mee wilt werken. Het is niet de bedoeling dat jij ook in een neerwaartse spiraal beland.
Werk samen toe naar de professionele hulpverlening. Heb je vragen over de omgang? Bel verslavingsklinieken of hulplijnen voor tips. Zij staan je graag te woord.
Ook tijdens de behandeling is er een rol weggelegd voor de familie. Werk gezamenlijk toe naar een leven zonder verslaving en om een begin te maken aan het herstel van de onderlinge familiebanden.
Een Professionele Interventionist inschakelen
Ziet jouw naaste zelf de ernst van het probleem niet en wil hij of zij niet afkicken en een behandeling aangaan, dan behoort een professionele interventie tot de mogelijkheden.
Afkicken gaat gepaard met fysieke en emotionele ontwenningsverschijnselen en kan enorm zwaar zijn. Daarom is het vaak erg moeilijk om iemand die verslaafd is aan te zetten om af te kicken. In dit geval is het raadzaam om een interventionist in te schakelen.
Vaak is een interventionist naast een professional ook een ervaringsdeskundige, die voor elkaar kan krijgen wat een naaste vaak moeilijk lukt, namelijk jouw naaste de ernst van de verslaving laten inzien en tot actie bewegen. Hiernaast is de interventionist altijd een opgeleide counselor die op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen op het gebied van verslaving en herstel.
Ik heb een zoon die verslaafd is aan blow, drank, en soms coke. Hij wil zelf hulp maar wil niet in Nederland blijven, omdat er hier te veel vrienden zijn die hem die spullen kunnen geven. We zijn al lang bezig om hem te helpen, maar wees het steeds af. Nu is hij sinds 5 maanden vader en wil van alles af. Wat moet ik als moeder doen en wat moet mijn zoon doen.
Beste Lia,
Schakel professionele hulp in. Probeer samen met uw zoon naar de huisarts te gaan. Leg de problemen aan de huisarts voor. Je kunt ook een kliniek zelf benaderen. In ons kliniekenoverzicht kunt u een verslavingsinstelling bij u in de buurt vinden. Een aantal van hen bieden ook de mogelijkheid om in het buitenland een behandeling te ondergaan. Succes!
Beste,
Ik heb een gokverslaafde partner en ik ben opzoek naar hulp voor mezelf. Waar kan ik terecht voor de nodige ondersteuning? Mijn partner wil niet werken aan zichzelf hij heeft deze verslaving al 22 jaar, maar ik wil vooruit.
Ik kan hulp gebruiken met het maken van de juiste beslissingen voor iedereen.
Alvast bedankt voor de info!
Met vriendelijke groeten,
K.
Beste Kris, in aanvulling op het bovenstaande artikel denk ik dat deze site u goede informatie kan bieden over wat te doen: verslaafdaanjou.nl
Ik heb een volwassen zoon in huis die games speelt. Hij gebruikt wiet, drank en weet niet wat hij ook nog snuift. Hij zit nu ook zonder werk. Ben alleenstaand en kan hem niet meer de baas zijn. Ik ben bang dat hij me wat aan gaat doen. Ik kan het niet meer aanzien.
Help. Heb me vriend 2 jaar geleden leren kennen en leek normaal te zijn. Na enkele maanden kom je erachter dat hij game- en wietverslaafd is, en in zijn kinderjaren flink verwaarloosd is waardoor hij lijdt aan PTTS. Hij heeft afgelopen weken de stap genomen om naar een afkickkliniek te gaan. Hij zit nu al 4 weken zonder enige contact. Moeilijkste is dat band tussen zijn moeder en mij niet soepel loopt. Waardoor ik weinig tot niks hoor hoe met hem gaat, ondanks zij wel op bezoek mag komen en contact heeft. Het zit me dwars, vandaar dat ik niet weet hoe en wat ik moet doen.. Kan iemand me helpen daarmee?
Dag en HELP we weten niet meer wat we moeten doen. Een familie lid is verslaafd aan alcohol al wel 5 jaar lang
zelf wil ze geen hulp aanvaarden. Het gaat steeds slechter met haar wat kunnen we het beste gaan doen.
We hebben vanalles al geprobeerd zonder resultaat. Kan iemand hier.een oplossing voor bedenken?
Mijn stiefvader is verslaafd aan alcohol. Het gaat niet goed tussen hem en mijn moeder, ze hebben vaak ruzie en mijn moeder zou het liefst willen scheiden, al blijft ze hoop houden dat hij verandert. Ik ken mijn stiefvader al mijn hele leven en ik geef heel veel om hem, ik zou niet willen dat hij er straks helemaal alleen voor komt te staan. Hij drinkt ongeveer 15-30 biertjes op een dag, ook tijdens het werk en hij begint steeds vroeger. Ik zou graag hulp voor hem willen vinden samen met hem, maar ik durf er niet goed over te beginnen. Wat is een goede manier om dat te doen?
Ga toch het gesprek met hem aan, hoe moeilijk je dat ook vindt. Als je meer weet over hoe hij zich voelt en hoe het met hem gaat, kun je aangeven dat je je zorgen maakt en graag wilt dat hij zich beter gaat voelen. Als hij toegeeft een probleem te hebben, kun je voorstellen samen op zoek te gaan naar hulp. Jullie zouden bijvoorbeeld samen naar deze site kunnen gaan om de verschillende soorten hulpverlening te bekijken en er zo achter te komen wat bij hem/jullie past. De volgende stap is naar de huisarts, hij/zij kan je stiefvader ook informeren over welke soorten hulp hij/zij adviseert en samen kunnen ze dan beslissen naar welke instantie je stiefvader verwezen kan worden voor een intakegesprek. Mocht je absoluut niet goed in gesprek kunnen komen met je stiefvader, dan raad ik je het boek “verslaving in huis” aan. Zowel voor jou als je moeder kan dit boek nuttig zijn. Het geeft je handvatten hoe je je dierbare zover kunt krijgen hulp te zoeken en het leert je jezelf te beschermen tegen de gevolgen van een verslaving van een dierbare. Veel sterkte en succes.
Ik ben al een hele tijd weg bij mijn man. Ik blijf achterdochtig/wantrouwig/onzeker. Het gaat om de porno- en drugsverslaving van mijn ex. Welke instantie kan mij hier goed bij helpen? Psycholoog helpt vaak maar tijdelijk. Het zijn mooie opbeurende praatjes die ik mijzelf ook wel kan vertellen, maar de echte verandering komt maar niet!
Mijn buurvrouw is aan het aftakelen door drugsgebruik en ben bang dat ze binnenkort hier aan overlijdt. Ik heb zelf geen contact met haar omdat ze door drugsverslaving psychisch niet in orde is. Ik zou graag zien dat ze hulp krijgt, ze heeft ook geen contact met familie.
Wij zijn ten einde raad! Wij (familie) hebben mijn zus op alle vlakken proberen te helpen. Ze is verschillende keren opgenomen. Ze maakt scènes op straat, waardoor de politie ’s nachts voor mijn deur staat om haar kinderen op te vangen! Ze heeft nu een vriend, die haar continu nog drank geeft en slaappillen (ook haar verslaving). Een week geleden stelde de huisarts vast dat, als ze zo verder gaat, nog geen jaar meer te leven heeft. Hier in België mag niemand tegen zijn of haar wil opgesloten worden in een gesloten afkickcentrum. Maar ze is een gevaar voor zichzelf en de omgeving. Ik wil haar nog altijd helpen, maar ik weet gewoon niet meer hoe? Ik wil men zus echt niet kwijt! Ze snapt niet dat ze in levensgevaar komt, als ze zo verder gaat met pillen en drank.
Mijn beste vriendin is verslaafd aan de GHB, maar ze probeert voor zichzelf al te minderen. Hoe kan ze dat het beste doen, zonder teveel afkickverschijnselen te krijgen, met name overmatig zweten en trillen. Is hier een lijst voor?
Mijn net 21 jarige broer is verslaafd aan wiet. Hij is gestopt met zijn MBO-opleiding en werkt heel soms (zover wij weten). Hij gaat om met de verkeerde mensen en heeft een schuld van ongeveer 40.000 euro. Hij woont sinds kort op zichzelf en is sindsdien volledig ontspoord. Hiervoor woonde hij bij mijn vader (mijn ouders zijn gescheiden) en daar begon alle ellende al. Ik weet niet goed wat ik moet doen, mijn moeder is kapot van dit alles want dit speelt al jaren. Ik ben bang dat hij zichzelf iets aan zal doen. Ook heb ik hem al 5 maanden niet gezien. Heeft iemand tips van wat er nog gedaan kan worden? we hebben gepraat, erg veel, en proberen contact met hem te houden maar hij negeert ons. Hij is 1x naar een psycholoog gegaan, maar daarna is hij nooit meer op komen dagen.
Al twee jaar proberen mijn ouders en ik mijn 26-jarige broertje te helpen. Als er twee jaar geleden een instantie had kunnen helpen, dan was dit misschien helemaal niet zo geëscaleerd. Elke instantie gebeld die je kunt verzinnen en er is er geen één die kan helpen. Nu twee jaar later is het van kwaad tot erger. Hij is een gevaar voor zichzelf en anderen en zit in de schulden. Hij is gedesillusioneerd, ziet dingen die er niet zijn. Hij rijdt met alcohol en drugs op. Wij wachten op het moment dat hij een keer iemand aanrijdt.
Hij dreigt onze huizen met stenen in te gooien, mij om te laten leggen, mij omver te rijden. Elke 5 minuten hangt hij aan de telefoon om mijn ouders helemaal kapot te maken. Meer dan 2 jaar zie ik mijn moeder helemaal naar de vernieling geholpen worden door mijn broertje. Zij is degene die in therapie is, en zij is degene die het aan haar hart krijgt hierdoor.
Wij weten niet meer wat we moeten doen. Er moet toch een systeem zijn waar iemand hem gewoon kan oppakken en in een kliniek kan stoppen. Zodat hij de hulp krijgt die hij nodig heeft. Ik smeek om hulp!
Onze situatie is vergelijkbaar, alleen gaat het om onze 21-jarige dochter. Geen enkele instantie biedt hulp omdat deze dochter zelf geen hulp wil en inmiddels helemaal paranoia is. Hoe is het bij jullie nu?
De beste vriend van mijn man gebruikt sinds zijn 14 harde drugs, maar hij had alsnog een ‘gewoon leven’, hij heeft gestudeerd en hij werkt. Afgelopen 5 jaar is hij verslaafd geraakt aan verschillende drugs. Denk aan cocaïne, ghb, speed, alcohol en gokken. Hij heeft meerdere keren een overdosis gehad, heeft daarbij een oog verloren. Hij is al 3 keer opgenomen in een afkickkliniek en ggz-instelling en we zijn altijd dichtbij voor hem geweest. Nu blijkt dat hij aan de heroïne is en dat doet ons ontzettend pijn. De relatie met mijn man lijdt er ook aan, want we krijgen ruzies uit frustraties. Wat zullen we in godsnaam nu doen. Ik wil eigenlijk afstand van hem nemen, maar ik twijfel of dat me rust kan geven. Wat zouden we volgens jullie kunnen doen? Hoe kunnen wij hieraan minder lijden? 🙁
Mijn beste vriendin (18) is verslaafd aan coke… Elke dag snuift ze zichzelf kapot. Daarnaast gebruikt ze stiekem coke tijdens werktijd. Wij als vriendinnen weten niet wat we moeten doen. Ze woont op zichzelf en haar ouders zijn niet in beeld.
WAT MOETEN WE DOEN?
Mijn zoon is nu zover dat hij hulp gezocht heeft, Maar de wachttijd tot zijn opnamen duurt nog 6 tot 7 weken. Woensdag 3 maart heeft hij zijn intakegesprek gehad. Het is voor ons zeer moeilijk om een juist contact te onderhouden op dit moment met hem, hij wil niet praten. Ik probeer heel zacht te zijn in de benadering, dat heeft naar mijn idee geholpen bij het feit dat hij hulp heeft aanvaard. Mijn vrouw heeft met deze benadering meer moeite en is wat harder in de aanpak. Wat is nu juist ?
Mijn zoon heeft in oktober bij voetbal zijn neus gebroken, de reden daarvan is dat de neus al flink te lijden heeft gehad onder zijn cocaine gebruik. Gevolg hiervan is nu dat de internte wonden niet genezen. Er zit een gat is het tussenschot. Hij heeft hierdoor heel veel problemen met ademhalen en veel pijn. Opereren kan pas als hij 1 jaar clean is
Ik ben heel bang dat de tussentijd tot zijn opname een helse tijd wordt.
Volgens de kliniek komen we in een rollercoaster terecht.
Heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan en wat we kunnen we doen om de problemen met zijn ademhaling te verlichten.
Mijn vader is al jaren verslaafd aan cocaïne roken (basen) en ziet dit zelf niet. Of hij wil de ernst ervan niet zien. Ik ben nu zelf 30 en heb een dochtertje van 6 jaar.
De laatste tijd doet hij alsof het allemaal geweldig gaat. Maar als ik hem zie of spreek, zegt mijn gevoel wat anders. Bijvoorbeeld wanneer hij op bezoek is en zittend in slaap valt of dat hij tijdens het praten wegvalt. Soms reageert hij op rare tijden op berichten van mij, zoals 4:00 in de ochtend.
Dit voelt erg vervelend en ik weet niet goed wat ik ermee aan moet. Ik wil hem helpen maar daar geeft hij geen ruimte voor. En ik wil mezelf en mijn gezin beschermen. Ik zal er graag met mensen over praten die hetzelfde hebben meegemaakt/mee maken.
Ik heb sinds een halfjaar een relatie met een coke-verslaafde. Hij snuift en rookt het. Ik leerde hem kennen als een persoon met karakter en discipline. Een echte sportman die ook z’n specialisatie heeft in de sportwereld. Ik wist ook van zijn “ex”-gebruik.
Voorheen (2 jaar geleden) gebruikte hij dagelijks, ondanks diverse, kortdurende opnames om er vanaf te komen. Uiteindelijk veranderde dit in sporadisch gebruik. 3 maanden geleden viel echter van alles op mekaar: geldproblemen, discussie met vrienden, etc. Sindsdien doet hij iedere week coke.
We wonen samen en ik herken de signalen heel snel. Ik spreek hem daarover aan op nuchtere en niet nuchtere momenten. Mijn gevoelens van machteloosheid krijgen soms de bovenhand, waardoor deze gesprekken vaak uitdraaien in discussie. Hij beseft heel goed dat het gebruik een probleem is, maar door eerdere ervaringen heeft hij weinig geloof in hulp. Wanneer ik zeg dat praten belangrijk is, wuift hij dit weg. Zijn oplossing om niet meer te gebruiken is “trainen en gewoon niet meer gebruiken”.
Ik ben een heel meegaand en open persoon. Heb hem al meerdere malen gezegd dat ik liever heb dat hij eerlijk is over het gebruik dan te liegen. In het begin leek dit te werken. Nu heb ik de indruk dat het steeds erger wordt. Hij verlegt de plaats van gebruik, van de auto tot in een hotel, en verzwijgt het ook voortdurend. Voor mij is het liegen en de machteloosheid sterk aan het bovendrijven.
Hebben mensen die al even clean zijn tips voor hem en tips hoe ik hiermee kan omgaan?
Reactie ingekort door redactie
Ik begrijp je zo goed! Ik heb precies hetzelfde met mijn partner. De machteloosheid neemt de overhand en ik merk dat ik mezelf daardoor toch een beetje kwijtraak. Als ik werk en niet bij mijn partner ben, kan ik even onder de mensen zijn en genieten van domme humor. Thuis hebben we het daarentegen ook hartstikke leuk hoor. Maar dat gebruik en geen vertrouwen in de hulpverlening… elke keer beloven te stoppen en elke keer discussies als je wat vindt… zwaar!
Mijn moeder is al 35 jaar cocaïneverslaafd. Ze ligt niet in de goot omdat ze het kan financieren. Lichamelijk heeft ze wel veel klachten. Daarnaast heeft ze extreem veel woedeaanvallen naar alles en iedereen. Ze zegt en doet dan de lelijkste dingen.
Ze heeft nu de stap gezet om professionele hulp te zoeken, maar dit duurt lang en eigenlijk wilt ze alleen een opname in het buitenland. Ik heb geprobeerd haar te helpen, alles uit te zoeken, en ga mee naar doktersgesprekken. Zodra ze weer een woedeaanval krijgt, lijkt ze echter bezeten. Ze maakt me dan helemaal kapot en drijft mij tot het uiterste om te reageren.
Ik heb nu 1,5 maand afstand van haar genomen. Geen contact meer en ook haar kleinkinderen niet meer gebracht. Doe ik hier goed aan? Als ik haar spreek is het alleen maar verwijten, schelden en schreeuwen. Zelf zit ik dan weer de hele dag trillend als een rietje op de bank.
Mijn partner is crackverslaafd. Ik heb, sinds ik hem ken, al 4 klinieken gezien en hem geholpen. Hij is net 7 maanden clean en zou z’n 8 maanden bijna gaan halen, maar heeft weer een terugval. Hij snapt het niet. Hij was zo goed bezig en deed wat hij moest doen. Hij had al snel zijn stappen gedaan en ging elke dag naar de meeting enz.
Maar ik als partner zie natuurlijk gedrag. Ik had vaak wat onenigheid met hem. Ik ben in de schuldsanering gekomen door hem. Ik denk dat zijn oude gedrag hem genekt heeft. Hij gaat wel naar de meetings enz. maar stelt zich niet nederig op. Hij is in veel dingen egoïstisch en dat had ik ook wel wat vaker uitgesproken. Hij steelt ook. Hij zit vaak in de slachtofferrol. Dus eigenlijk zit hij gewoon totaal niet in zijn herstel, maar is dit alleen maar schijn.
Ik wil dat hij weer geholpen wordt. Ik weet niet of een kliniek gaat helpen, want hij kent dit allemaal. Maar zijn gedrag en het echt beseffen en voelen en diepgaan, dat wil ik dat er gaat gebeuren. Dat hij niet zichzelf hoog ziet zitten en denkt alles al te weten, maar dat hij nederig is en echt mensen wilt helpen ipv als schone schijn.
Mijn partner, die ik al lang ken maar sinds een aantal maanden een relatie mee heb, lijkt coke te gebruiken. Als ik hem confronteer met vermoedens wordt hij boos, alsof het slecht is dat ik dit van hem denk. Als ik bij hem ben, moet hij in de ochtend altijd even naar het tuinschuurtje. Vrij snel is hij weer terug en is dan wat kil en afstandelijk. Ik zou graag willen weten wat je kan doen als een gesprek niet mogelijk is. Hij is erg mager geworden en eet niet veel. Hij is een 60-plusser en zeer sportief.