Dubbele diagnose: Wanneer je zowel een psychische stoornis als een verslaving hebt.

Dubbele Diagnose

Een oorzaak van een verslaving is vaak lastig aan te duiden. Meestal gaat het om een combinatie van factoren die leiden tot een verslaving zoals erfelijkheids- en omgevingsfactoren. Daarnaast speelt ook het type middel een rol. Het ene middel werkt nu eenmaal verslavender dan een ander middel. Wat echter ook vaak als oorzaak genoemd wordt zijn het hebben van psychische problemen.

Wat is een dubbele diagnose

Een psychische stoornis gaat vaak gepaard met een verslaving. Uit onderzoek blijkt dat 19 procent van de mensen zonder een psychische stoornis te maken heeft gehad met een verslaving in zijn of haar leven. Kijken we naar mensen met een psychische stoornis, dan ligt dit percentage met 41 procent vele malen hoger. Bij mensen die zowel een psychische stoornis hebben als verslaafd zijn spreken we van een dubbele diagnose.

DIRECT IEMAND AAN DE LIJN?

Bel voor advies

020 - 532 0030
Ma-Vrij van 08:00 - 22:00
Weekend 12:00 - 17:00

Kenmerken van mensen met een dubbele diagnose

Onderzoekers hebben overeenkomende kenmerken gevonden bij mensen met een dubbele diagnose. Zo blijkt dat ze eerder opnieuw drugs gaan gebruiken of opnieuw last krijgen van psychische symptomen.

- Ze worden vaker opgenomen, maar volgen de therapie minder trouw. Het is dus moeilijker voor deze mensen om de therapie goed te volgen.

- Het blijkt voor hen moeilijker om een baan vast te houden. Werkloosheid komt bij mensen met een dubbele diagnose dan ook veel vaker voor. Daklozen hebben vaak een dubbele diagnose.

- Mensen met een dubbele diagnose zijn vaker agressief, depressief en suïcidaal. Ze hebben vaker dan gemiddeld langdurige conflicten met familie of vrienden.

Dubbele diagnose: Behandeling

Een behandeling van een dubbele diagnose focust eigenlijk op twee dingen. De psychische stoornis én de verslaving. Vaak kun je deze beide diagnoses niet los van elkaar zien, maar zijn ze verweven op een zeer complexe manier. Dat vraagt dan ook om een specifieke benadering die beide aandoeningen op een geïntegreerde manier aanpakt.

Vaak word je met een dubbele diagnose in de GGZ voor je psychische problemen behandeld. Daarnaast kom je voor verslavingsproblemen apart bij de verslavingsarts. Dit is niet altijd het beste voor de behandeling, omdat er bijvoorbeeld vertraging kan ontstaan.

Soms moet je even wachten totdat er plek is bij de andere instelling. Duurt dit te lang, dan kan je je in de tussentijd weer vergrepen hebben aan het verslavende middel.

Gelukkig verloopt de samenwerking tussen GGZ en de verslavingszorg meestal goed. Toch zijn verschillende deskundigen het er over eens dat je met een dubbele diagnose het meest gebaat bent bij een behandeling door één team onder het dak van één instelling, die beide diagnoses gelijktijdig aanpakt.