Medicijnverslaving; wat zijn de risico's en gevolgen?
Medicijnverslaving kan je dagelijks functioneren totaal verstoren
Een medicijnverslaving wordt vaak onderschat. Van alle verslavingen krijgt een medicijnverslaving vaak ook de minste aandacht in de verschillende media. Veel mensen vinden het in vergelijking met een drugs- of drankverslaving veel minder erg. Toch zijn de gevolgen van een medicijnverslaving vergelijkbaar met andere verslavingen.
DIRECT IEMAND AAN DE LIJN?
Bel voor advies
020 - 532 0030Ma-Vrij van 08:00 - 21:00
Za-Zo van 12:00 - 17:00
Wat is een medicijnverslaving?
Een medicijnverslaving heeft vaak te maken met het gebruik van slaappillen en/of kalmeringsmiddelen. Het gaat hierbij vaak om medicijnen die je voorgeschreven hebt gekregen voor slaapproblemen of medicijnen om kalmer te worden.
Deze middelen mag je vaak, maar enkele weken gebruiken. Bij langer gebruik loop je een hoog risico om verslaafd te raken aan deze medicijnen. Artsen geven daarom altijd het advies om deze medicijnen slechts tijdelijk te gebruiken.
Geen oplossing
Het medicijngebruik is geen oplossing voor de slaapproblemen of voor de spanningsproblemen, maar is slecht een hulp om een moeilijke periode tijdelijk te overbruggen. Probeer hulp te zoeken als je het gevoel hebt niet meer zonder te kunnen.
Ben ik verslaafd aan medicijnen?
Er heerst nog veel onwetenheid over een medicijnverslaving, ook onder huisartsen die dergelijke middelen voorschrijven.
Gebruik slaapmiddelen en kalmeringsmiddelen niet langer dan 2 weken. Na deze periode neemt de kans op verslaving sterk toe met alle gevolgen van dien.
Angstig en somber
Stoppen na een lange periode van deze medicijnen gebruiken zal je ontwenningsverschijnselen kunnen geven als angsten, somberheid en slaapproblemen.
Pas op met ineens stoppen met de medicijnen. Dit kan zelfs gevaarlijke situaties opleveren. Het is beter om de juiste hulp te zoeken en onder begeleiding te stoppen met de medicijnen.
Meer informatie over de verschillende soorten medicijnverslaving
Lees hier meer informatie over de verschillende soorten medicijnverslaving:
- - Concerta
- - Diazepam en Valium
- - Lorazepam
- - Pijnstillerverslaving
- - Ritalin
- - Dexamfetamine
- - Fentanyl
- - Fentanyl
- - Xanax
- - Tramadol
Hoe kom ik van mijn medicijnverslaving af?
Een medicijnverslaving is niet zo heftig als bijvoorbeeld een drugsverslaving. Toch kan stoppen voor veel mensen erg moeilijk zijn. De afkickverschijnselen kunnen behoorlijk heftig zijn. Vaak is er een achterliggend probleem waarom je deze medicijnen gebruikt.
Tijdens het stoppen moet er dan ook aandacht uitgaan naar de achterliggende oorzaak. Stoppen dient geleidelijk te gebeuren met daarbij voldoende begeleiding en hulp om de achterliggende oorzaak aan te pakken. Een kliniek kan hier bij helpen.
Het enige wat je nodig hebt is een verwijzing van de huisarts. Je vindt een overzicht van klinieken voor hulp bij een medicijnverslaving op onze website.
Vind een kliniek die medicijnverslaving behandelt
Komt wat je net gelezen hebt bekend voor?
Pak je probleem dan nu aan en schakel professionals in.
ik ben verslaafd aan kalmeringsmiddelen en wil graag hulp bij het afbouwen ik woon in den haag
Hallo, ik ben medicijnverslaafd geweest en weet hoe erg het is. Ik ben niet in een kliniek geweest ik heb toen ik verhuisd ben een goede psychiater gevonden die mij er bij geholpen heeft. Ik werd maar volgestopt met troep en kreeg steeds meer. Moest ook op andere medicijnen overgezet worden anders was ik er nooit afgekomen. Het ging in capsules en iedere week iets minder.
Ik zou best graag mensen willen bijstaan die nu medicijnverslaafd zijn. En hun steunen. Ik weet waarin over praat. Vooral als je thuis geen goede steun hebt is het heel moeilijk.Het is heel erg zwaar en net zo zwaar als afkicken van drugs.
Een ex-medicijnverslaafde
Bedankt voor je reactie Jeannette. Als mensen in contact willen komen met Jeannette: Stuur ons een mail (info AT afkickkliniekwijzer.nl) voor haar e-mailadres.
Ik zou graag hulp hebben voor lorezepam, citalopram, trazodon enz
Hoi beste Jeannette, ik zou graag van mijn medicijnen af willen. Ik zou graag in contact willen komen met je. Groetjes w.
Dag Willie, ik heb je e-mailadres doorgegeven aan Jeannette.
Ik kan best wel steun gebruiken, zelfs mijn psychiater steunt mij niet. Ik heb mij in februari 2019 laten opnemen voor het afkicken van Xanax. Tijdens de opname kreeg ik antidepressiva, anafranil 20mg., maar besloten om af te bouwen. Mijn psychiater liet dit toe met tegenzin. Hij liet mij in 1 week afbouwen van 20 mg naar 10mg. Daarna in 1 week naar 0. Ik ben nu 4 weken zonder medicijnen, wat een hel! De psychiater gelooft niet dat het nog ontwenningsverschijnselen zijn. Ik vind dat ik verder moet met antidepressivum, maar ik wil het helemaal niet meer slikken. Dus steun zou fijn zijn. x
Hallo Jeanette, ik wil graag even reageren. Ik ben namelijk ook verslaafd en twee dagen geleden gestopt. Wel met hulp van de huisarts. Wat ik je wil vragen: heb je tips als je thuis zit en het gaat moeilijk? Wat ging jij doen of wat heb je gedaan om die momenten te verdragen?
Hi graag zou ik ervaring met je delen
Jeanette, heel sympathiek van je! We hebben al contact gehad. Wellicht dat je mij in contact kan stellen met die psychiater?
Ik ben nu 6 dagen aan het afkicken van oxycodon na ruim 9 maanden gebruik voor versleten wervels ik vind het een pure hel .Waarom zijn we niet beter voorgelicht.. Ik heb overal pijn, voel algehele malaise. Dokter laat niet van zich horen. Ik weet het, ik heb zelf geslikt. Maar gelukkig heb ik een medische psycholoog. Ga er donderdag weer. heen Hoop elke dag dat het wat beter gaat. Nu zo zwaar.. Ik ben 80 jaar, nooit ergens aan verslaafd geweest nu deze.
Ik weet me geen raad meer. Ik heb van 2010 tot 2016 een zeer hoge dosering Oxycodon gebruikt. Door de huisarts voorgeschreven vanwege zoveel pijn in rug en heupen. Achteraf bleek ik een bacterie te hebben die mij ziek maakte. Ik belandde in een scootmobiel en aangepaste woning. Ik werd zieker en de Oxycodon werd maar opgehoogd. Ik kon de zorg voor mijn 3 kinderen niet meer aan en liet hen tijdelijk uit huis plaatsen zodat onderzocht kon worden wat mij mankeerde. Na 3 maanden was er nog niets gevonden en kreeg ik geen toeslagen voor mijn kinderen meer. Ik kon het huis niet meer betalen en trok bij mijn toenmalige partner in.
Ik bleef ziek, mistte mijn kinderen, de relatie liep stuk en trok bij kennissen in op een grote boerderij. Ik huurde daar voor weinig de hele bovenverdieping. De huisbaas herkende symptomen en nam me mee naar zijn arts. Ik had de bacterie wolf en die zat al in heel mijn lichaam, door de Oxycodon heb ik nooit pijn in mijn mond gevoeld. Er volgde een spoedoperatie aan mijn kaken. In mei 2014 was ik genezen en wilde mijn kids terug. Die kreeg ik niet, want volgens jeugdzorg had ik geen eigen woning. Een rechtszaak volgde. Mijn kids werden overgeplaatst naar de William Schrikker Groep. Zij zouden helpen mijn gezin te herenigen, maar het lukte niet geschikte woonruimte te krijgen. Ik draaide door.
Mijn dochter was seksueel misbruikt in een pleeggezin en toen heb ik ze opgehaald. Zes maanden leefden we gelukkig tot de WSG op een smerige manier mijn kids heeft weggehaald. Ik trok het niet, die voogd dreef me tot waanzin en ik heb uit wanhoop een overdosis Oxycodon genomen. Na 2 nachten IC kwam ik op de Paaz afdeling. Daar ben ik in 3 weken afgekickt van de Oxycodon. Na ontslag was ik dakloos en de WSG wist niet hoe snel ze me toen het ouderlijk gezag af moesten nemen. 2 jaar leefde ik op straat. Door mijn curator kreeg ik een appartement, maar 1 van de andere daklozen wist mij in zijn macht te krijgen en ging mee mijn woning in. Maanden ben ik daar geestelijk en lichamelijk mishandeld tot ik me vorig jaar liet opnemen. Ik had meervoudige PTSS en 2 dagen na ontslag is die persoon door de politie uit mijn huis gehaald.
Ik kreeg weer vreselijke pijn en extreme angstaanvallen in mijn eigen huis. Ik was klaar en deed een euthanasie-aanvraag. Een jeugdvriend kwam hierachter en heeft me door veel praten uit de shit getrokken. Maar de helse pijnen kwamen terug en sinds februari 2019 zette dezelfde arts mij weer op de Oxycodon ik zat al op 3x 40 mg langdurige afgifte en 6x 10 mg snelwerkende. Ik kreeg allemaal vage extra klachten. Na bezoeken aan verschillende specialisten is duidelijk dat ik van de Oxycodon af moest.
Ik stopte met de kortwerkende en meteen flipte ik. Angsten, hallucinaties etc. Alleen afbouwen kan ik niet, want ik zit nog in die woning waar ik veel trauma heb opgelopen. Ik heb EMDR nodig, maar krijg geen urgentie. Mijn kinderen zie ik steeds meer en zodra ik een geschikte woning heb krijg ik ze te rug. Maar ik moet eerst van de Oxycodon af voor de EMDR kan starten, want na zo’n sessie moet ik niet in dit huis vol triggers zitten. De woningbouw geeft me pas een eengezinswoning zodra ik de kids terug heb en dus de toeslagen, zodat ik dat kan betalen en de WSG geeft m’n kids pas als ik zo’n woning heb. Ik word heen en weer geslingerd maar krijg nergens de juiste hulp. Ik wil mijn leven terug! Samen met mijn kids. DIE OXYCODON HEEFT ME ALLES AFGENOMEN WAT ME LIEF IS EN DAT GAAT WÉÉR GEBEUREN ALS IK NIET SNEL DE JUISTE HULP KRIJG. OXYCODON VERWOEST LEVENS EN NIET DAT VAN DEGENE DIE ER VERSLAAFD AAN GEMAAKT IS DOOR DE ARTS, MAAR OOK DE LEVENS VAN MIJN KIDS! EN MIJN PARTNER VOELT ZICH MACHTELOOS.
Na bijna 6 jaar een dosis van 450 mg per dag ben ik nu aan het afbouwen. Het laatste jaar 120 oxycontin en 30 oxinorm. Ik ben 3 weken in detox gegaan en daar weggegaan met 3 maal 60 per dag. Nu afbouwen: elke week 10 minder per dosis. Ik zit nu op 10, morgen maandag ga ik naar 5 mg. Ik heb veel spierpijn en de hele dag koud. Wat ik mij afvraag is of het laatste stuk misschien te snel gaat? En, wanneer gaan de ontwenningsverschijnselen minderen, hoelang blijft het in je lichaam?