Medicijnverslaving; wat zijn de risico's en gevolgen?
Er heerst nog veel onwetenheid over een medicijnverslaving, ook onder huisartsen die (verslavende) middelen voorschrijven. Een medicijnverslaving wordt daarnaast vaak onderschat. Van alle verslavingen krijgt een medicijnverslaving vaak de minste aandacht in de verschillende media.
De meeste mensen vinden het in vergelijking met een drugs- of drankverslaving veel minder erg. Toch zijn de consequenties van een medicijnverslaving vergelijkbaar met iedere andere verslaving. Er zijn veel soorten medicijnen die stoffen bevatten die zowel geestelijk als fysiek zeer verslavend werken.
020 - 532 0030
Ma-Vrij van 08:00 - 22:00
Zat 11:00 - 19:00
De meeste mensen vinden het in vergelijking met een drugs- of drankverslaving veel minder erg. Toch zijn de consequenties van een medicijnverslaving vergelijkbaar met iedere andere verslaving. Er zijn veel soorten medicijnen die stoffen bevatten die zowel geestelijk als fysiek zeer verslavend werken.
DIRECT IEMAND AAN DE LIJN?
Bel voor advies
020 - 532 0030Ma-Vrij van 08:00 - 22:00
Zat 11:00 - 19:00
Wat is een medicijnverslaving?
Een medicijnverslaving heeft vaak te maken met het gebruik van slaappillen en/of kalmeringsmiddelen. Het gaat hierbij vaak om medicijnen die je voorgeschreven hebt gekregen voor slaapproblemen of medicijnen om kalmer te worden.
Bij langdurig gebruik loop je een hoog risico om verslaafd te raken. Artsen geven daarom altijd het advies om dit soort medicijnen slechts tijdelijk te gebruiken. Er wordt over het algemeen aangeraden om kalmerings- en slaapmiddelen niet langer dan twee weken te gebruiken.
Als je sterk verlangt naar het middel en je niet meer zonder kunt, wijst dat op geestelijke afhankelijkheid. Hoe meer je van het medicijn gebruikt, hoe meer kan je loopt op het ontwikkelen van een tolerantie ten opzichte van het middel. Je hebt dan steeds meer van het middel nodig om hetzelfde effect te voelen. Als je stopt met het nemen van de medicatie, krijg je last van afkickverschijnselen. Om de verschijnselen te vermijden, ga je weer opnieuw gebruiken. Dit wijst op lichamelijke afhankelijkheid, en zo kom je al gauw terecht in een vicieuze cirkel. Hulp bij een medicijnverslaving wordt in zulke gevallen sterk aangeraden.
Geen oplossing
Het medicijngebruik is geen oplossing voor de slaapproblemen of voor de spanningsproblemen, maar is slecht een hulp om een moeilijke periode tijdelijk te overbruggen. Wacht niet en laat je behandelen als je het gevoel hebt niet meer zonder het middel te kunnen.
Bij langdurig gebruik loop je een hoog risico om verslaafd te raken. Artsen geven daarom altijd het advies om dit soort medicijnen slechts tijdelijk te gebruiken. Er wordt over het algemeen aangeraden om kalmerings- en slaapmiddelen niet langer dan twee weken te gebruiken.
Als je sterk verlangt naar het middel en je niet meer zonder kunt, wijst dat op geestelijke afhankelijkheid. Hoe meer je van het medicijn gebruikt, hoe meer kan je loopt op het ontwikkelen van een tolerantie ten opzichte van het middel. Je hebt dan steeds meer van het middel nodig om hetzelfde effect te voelen. Als je stopt met het nemen van de medicatie, krijg je last van afkickverschijnselen. Om de verschijnselen te vermijden, ga je weer opnieuw gebruiken. Dit wijst op lichamelijke afhankelijkheid, en zo kom je al gauw terecht in een vicieuze cirkel. Hulp bij een medicijnverslaving wordt in zulke gevallen sterk aangeraden.
Geen oplossing
Het medicijngebruik is geen oplossing voor de slaapproblemen of voor de spanningsproblemen, maar is slecht een hulp om een moeilijke periode tijdelijk te overbruggen. Wacht niet en laat je behandelen als je het gevoel hebt niet meer zonder het middel te kunnen.
Risico's medicijnverslaving
Als je kalmerings- en/of slaapmiddelen gebruikt, brengt dat risico's met zich mee. Het grootste risico is de kans op afhankelijkheid. Na twee weken gebruik bestaat de kans dat je niet meer zonder kan. Slapen lukt dan alleen nog met slaappillen en bijvoorbeeld tot rust komen lukt ook alleen maar met kalmeringsmiddelen.In dat geval ben je afhankelijk geworden van de medicatie, ofwel verslaafd. Na verloop van tijd neemt de tolerantie ten opzichte van deze medicijnen ook toe. Je hebt dan steeds meer van het medicijn nodig om hetzelfde effect te voelen, of om nog te kunnen slapen of kalmer te worden.
Een medicijnverslaving kan grote gevolgen hebben voor het dagelijks functioneren. Vaak maken deze medicijnen je erg moe. Hierdoor kun je niet helder meer nadenken en kun je grote problemen met je concentratievermogen krijgen. De gevoelens en emoties worden onderdrukt met het gevolg dat je erg somber wordt. Je kunt ook last krijgen van symptomen als slapeloosheid en angsten, verwardheid en sufheid. Zowel geestelijk als lichamelijk ga je eraan onderdoor.
1 miljoen Nederlanders
Een medicijnverslaving is niet zo bekend in ons land, dit terwijl bijna een miljoen Nederlanders elk jaar slaapmiddelen of kalmeringsmiddelen gebruiken. Een groot gedeelte van deze groep gebruikt deze middelen zelfs langdurig en lopen een hoog risico op verslaving.
De verschillende soorten medicijnverslaving
Lees hier meer informatie over de verschillende soorten medicijnverslavingen:
Afkickverschijnselen medicatie
Stoppen na een lange periode van gebruik zal afkickverschijnselen veroorzaken. De afkickverschijnselen verschillen per type medicijn. Mogelijke symptomen zijn:
- Slaapstoornissen
- Hoofdpijn
- Rillingen
- Duizeligheid
- Vermoeidheid
- Opwinding
- Angst
- Misselijkheid
- Maag-darm klachten
- Zweten
- Traagheid
- Prikkelbaarheid
Stoppen met medicatie
Misschien heb je al eens geprobeerd om te stoppen met medicijnen, maar waren de afkickverschijnselen dermate hevig dat je al snel weer naar de pillen greep om je beter te voelen.Heb jij slaapmiddelen of andere middelen nodig om nog te kunnen functioneren? Dan is de kans groot dat je verslaafd aan medicijnen bent geraakt. Een medicijnverslaving is niet zo heftig als bijvoorbeeld een drugsverslaving. Toch kan stoppen voor veel mensen erg moeilijk zijn. De afkickverschijnselen kunnen behoorlijk heftig zijn. Vaak is een achterliggend probleem de oorzaak waarom men deze medicijnen gebruikt. Tijdens het ontwennen moet er dan ook aandacht worden besteed aan deze achterliggende oorzaak.
Het afbreken van de middelen dient geleidelijk te gebeuren met daarbij voldoende professionele hulp om de achterliggende oorzaak aan te pakken en mensen op een gezonde manier te leren omgaan met hun problemen.
Een kliniek kan je helpen met het behandelen van je verslaving. Het enige wat je nodig hebt is een verwijzing van de huisarts. Je vindt een overzicht van klinieken en verslavingszorg voor hulp bij een medicijnverslaving op onze website. Een verslaving is behandelbaar en je zult er nooit alleen voor staan!
Heb je klachten na het gebruik van medicijnen? Of maak je je zorgen om het gebruik van iemand of je eigen gebruik?
Je kunt altijd bellen met: 020 - 532 0030
Je kunt altijd bellen met: 020 - 532 0030
Afkicken medicijnen
Afkicken van medicijnen betekent het ondergaan van een ontwenningskuur om het gebruik van verslavende medicijnen af te breken. Dat kunnen pijnstillers zijn, slaappillen, antidepressiva of andere medicijnen.Voordat je kunt herstellen van een medicijnverslaving, moet je ontwennen. Dit kun je het beste doen in een afkickkliniek waar professionele hulp wordt aangeboden. Met sommige medicijnen kun je niet zomaar stoppen, omdat dat gevaarlijk kan zijn. Je lichaam moet namelijk langzaam weer wennen aan het kunnen functioneren zonder het medicijn.
Het middel moet geleidelijk aan worden afgebouwd onder professionele begeleiding. Soms kun je wel zelfstandig stoppen, maar is begeleiding alsnog gewenst om dit zo goed mogelijk te doen en om lichamelijke ontwenningsverschijnselen zo veel mogelijk te voorkomen, zodat jij je helemaal kunt focussen op het herstel.
ik ben verslaafd aan kalmeringsmiddelen en wil graag hulp bij het afbouwen ik woon in den haag
Hallo, ik ben medicijnverslaafd geweest en weet hoe erg het is. Ik ben niet in een kliniek geweest ik heb toen ik verhuisd ben een goede psychiater gevonden die mij er bij geholpen heeft. Ik werd maar volgestopt met troep en kreeg steeds meer. Moest ook op andere medicijnen overgezet worden anders was ik er nooit afgekomen. Het ging in capsules en iedere week iets minder.
Ik zou best graag mensen willen bijstaan die nu medicijnverslaafd zijn. En hun steunen. Ik weet waarin over praat. Vooral als je thuis geen goede steun hebt is het heel moeilijk.Het is heel erg zwaar en net zo zwaar als afkicken van drugs.
Een ex-medicijnverslaafde
Bedankt voor je reactie Jeannette. Als mensen in contact willen komen met Jeannette: Stuur ons een mail (info AT afkickkliniekwijzer.nl) voor haar e-mailadres.
Ik zou graag hulp hebben voor lorezepam, citalopram, trazodon enz
Hoi beste Jeannette, ik zou graag van mijn medicijnen af willen. Ik zou graag in contact willen komen met je. Groetjes w.
Dag Willie, ik heb je e-mailadres doorgegeven aan Jeannette.
Ik kan best wel steun gebruiken, zelfs mijn psychiater steunt mij niet. Ik heb mij in februari 2019 laten opnemen voor het afkicken van Xanax. Tijdens de opname kreeg ik antidepressiva, anafranil 20mg., maar besloten om af te bouwen. Mijn psychiater liet dit toe met tegenzin. Hij liet mij in 1 week afbouwen van 20 mg naar 10mg. Daarna in 1 week naar 0. Ik ben nu 4 weken zonder medicijnen, wat een hel! De psychiater gelooft niet dat het nog ontwenningsverschijnselen zijn. Ik vind dat ik verder moet met antidepressivum, maar ik wil het helemaal niet meer slikken. Dus steun zou fijn zijn. x
Hallo Jeanette, ik wil graag even reageren. Ik ben namelijk ook verslaafd en twee dagen geleden gestopt. Wel met hulp van de huisarts. Wat ik je wil vragen: heb je tips als je thuis zit en het gaat moeilijk? Wat ging jij doen of wat heb je gedaan om die momenten te verdragen?
Hi graag zou ik ervaring met je delen
Ik ben half 2017 out gegaan. Ik weet vanaf toen niets meer over mijn werk op de personeelszaken. Ik moest opgenomen worden en kreeg toen 360 mg oxazepam toegediend in mijn infuus. Eind november 2019 zeiden ze dat ik naar huis kon en uitbehandeld was. Tot en met 2021 zelf afgebouwd tot 60 mg. Daarna alleen maar verslavingsklachten, nervositeit, spanning, angsten en onrust. Mijn vrouw trekt het niet meer en wil scheiden. Ik heb hulp gehad, maar het hielp geen bal. Ik wil nu opgenomen worden in een kliniek in de buurt van Arnhem. Ik wil weer mijzelf worden. Ik wil plezier hebben, en voelen en niet alleen maar huilen.
Ingekort door de redactie.
Jeanette, heel sympathiek van je! We hebben al contact gehad. Wellicht dat je mij in contact kan stellen met die psychiater?
Ik ben nu 6 dagen aan het afkicken van oxycodon na ruim 9 maanden gebruik voor versleten wervels ik vind het een pure hel .Waarom zijn we niet beter voorgelicht.. Ik heb overal pijn, voel algehele malaise. Dokter laat niet van zich horen. Ik weet het, ik heb zelf geslikt. Maar gelukkig heb ik een medische psycholoog. Ga er donderdag weer. heen Hoop elke dag dat het wat beter gaat. Nu zo zwaar.. Ik ben 80 jaar, nooit ergens aan verslaafd geweest nu deze.
Ik weet me geen raad meer. Ik heb van 2010 tot 2016 een zeer hoge dosering Oxycodon gebruikt. Door de huisarts voorgeschreven vanwege zoveel pijn in rug en heupen. Achteraf bleek ik een bacterie te hebben die mij ziek maakte. Ik belandde in een scootmobiel en aangepaste woning. Ik werd zieker en de Oxycodon werd maar opgehoogd. Ik kon de zorg voor mijn 3 kinderen niet meer aan en liet hen tijdelijk uit huis plaatsen zodat onderzocht kon worden wat mij mankeerde. Na 3 maanden was er nog niets gevonden en kreeg ik geen toeslagen voor mijn kinderen meer. Ik kon het huis niet meer betalen en trok bij mijn toenmalige partner in.
Ik bleef ziek, mistte mijn kinderen, de relatie liep stuk en trok bij kennissen in op een grote boerderij. Ik huurde daar voor weinig de hele bovenverdieping. De huisbaas herkende symptomen en nam me mee naar zijn arts. Ik had de bacterie wolf en die zat al in heel mijn lichaam, door de Oxycodon heb ik nooit pijn in mijn mond gevoeld. Er volgde een spoedoperatie aan mijn kaken. In mei 2014 was ik genezen en wilde mijn kids terug. Die kreeg ik niet, want volgens jeugdzorg had ik geen eigen woning. Een rechtszaak volgde. Mijn kids werden overgeplaatst naar de William Schrikker Groep. Zij zouden helpen mijn gezin te herenigen, maar het lukte niet geschikte woonruimte te krijgen. Ik draaide door.
Mijn dochter was seksueel misbruikt in een pleeggezin en toen heb ik ze opgehaald. Zes maanden leefden we gelukkig tot de WSG op een smerige manier mijn kids heeft weggehaald. Ik trok het niet, die voogd dreef me tot waanzin en ik heb uit wanhoop een overdosis Oxycodon genomen. Na 2 nachten IC kwam ik op de Paaz afdeling. Daar ben ik in 3 weken afgekickt van de Oxycodon. Na ontslag was ik dakloos en de WSG wist niet hoe snel ze me toen het ouderlijk gezag af moesten nemen. 2 jaar leefde ik op straat. Door mijn curator kreeg ik een appartement, maar 1 van de andere daklozen wist mij in zijn macht te krijgen en ging mee mijn woning in. Maanden ben ik daar geestelijk en lichamelijk mishandeld tot ik me vorig jaar liet opnemen. Ik had meervoudige PTSS en 2 dagen na ontslag is die persoon door de politie uit mijn huis gehaald.
Ik kreeg weer vreselijke pijn en extreme angstaanvallen in mijn eigen huis. Ik was klaar en deed een euthanasie-aanvraag. Een jeugdvriend kwam hierachter en heeft me door veel praten uit de shit getrokken. Maar de helse pijnen kwamen terug en sinds februari 2019 zette dezelfde arts mij weer op de Oxycodon ik zat al op 3x 40 mg langdurige afgifte en 6x 10 mg snelwerkende. Ik kreeg allemaal vage extra klachten. Na bezoeken aan verschillende specialisten is duidelijk dat ik van de Oxycodon af moest.
Ik stopte met de kortwerkende en meteen flipte ik. Angsten, hallucinaties etc. Alleen afbouwen kan ik niet, want ik zit nog in die woning waar ik veel trauma heb opgelopen. Ik heb EMDR nodig, maar krijg geen urgentie. Mijn kinderen zie ik steeds meer en zodra ik een geschikte woning heb krijg ik ze te rug. Maar ik moet eerst van de Oxycodon af voor de EMDR kan starten, want na zo’n sessie moet ik niet in dit huis vol triggers zitten. De woningbouw geeft me pas een eengezinswoning zodra ik de kids terug heb en dus de toeslagen, zodat ik dat kan betalen en de WSG geeft m’n kids pas als ik zo’n woning heb. Ik word heen en weer geslingerd maar krijg nergens de juiste hulp. Ik wil mijn leven terug! Samen met mijn kids. DIE OXYCODON HEEFT ME ALLES AFGENOMEN WAT ME LIEF IS EN DAT GAAT WÉÉR GEBEUREN ALS IK NIET SNEL DE JUISTE HULP KRIJG. OXYCODON VERWOEST LEVENS EN NIET DAT VAN DEGENE DIE ER VERSLAAFD AAN GEMAAKT IS DOOR DE ARTS, MAAR OOK DE LEVENS VAN MIJN KIDS! EN MIJN PARTNER VOELT ZICH MACHTELOOS.
Na bijna 6 jaar een dosis van 450 mg per dag ben ik nu aan het afbouwen. Het laatste jaar 120 oxycontin en 30 oxinorm. Ik ben 3 weken in detox gegaan en daar weggegaan met 3 maal 60 per dag. Nu afbouwen: elke week 10 minder per dosis. Ik zit nu op 10, morgen maandag ga ik naar 5 mg. Ik heb veel spierpijn en de hele dag koud. Wat ik mij afvraag is of het laatste stuk misschien te snel gaat? En, wanneer gaan de ontwenningsverschijnselen minderen, hoelang blijft het in je lichaam?